"Zabrana o zmierzchu" C.C. Hunter- recenzja

 

Autor:  C.C. Hunter

Data wydania: 19 listopada 2014

Wydawca: Feeria

Kategoria: fantasy

Ilość stron: 400

Ocena: 4,5/6

„Znów zrobiła krok i się zatrzymała. Chociaż w głębi serca pragnęła odkryć kim był jej ojciec, kim była ona- i może także czym była. Instynkt mówił jej, by uciekać. Czy się bała? Odkrycia prawdy?”

„Zabrana o zmierzchu” to długo wyczekiwana przeze mnie książka pochodząca z serii Wodospady Cienia autorstwa C.C. Hunter, która cieszy się ogromną popularnością wśród młodzieży. Muszę przyznać, że całkowicie dałem się jej pochłonąć, a moja wyobraźnia ciągle domaga się więcej i więcej. Kontynuacja historii Kylie, którą miałem okazję poznać, znów zaskakuje. Można by ślepo stwierdzić, że pomysł autorki od razu wypali się po drugiej części, ale oczywiście, ku zaskoczeniu, tak nie jest. Wodospady Cienia cały czas siedzą mi w głowie i są serią, o której ciężko mi mówić, bo naprawdę mi się podoba. Jednak minusem jest to, że moja ciekawość, która jest przecież pierwszym stopniem do piekła, została zaspokojona (po części) dopiero na ostatniej stronie trzeciego tomu, więc musiałem sobie trochę poczekać. Ale historia, akcja, bohaterowie i rozmaite historie, których jest naprawdę dużo, tak umilają czas, że książkę warto przeczytać, chociaż trudno tu mówić o czytaniu, a raczej o  "pożeraniu".

„Kyle Galen pragnie prawdy aż do bólu. Prawdy o tym, kim naprawdę jest jej rodzina, prawdy o chłopaku, z którym powinna być – i prawdy o znaczeniu jej ogromnych mocy. Ale jest tylko o krok od odkrycia, że pewne sekrety mogą zmienić jej życie na zawsze… i to niekoniecznie na lepsze.

W końcu, gdy ona i Lucas się zbliżają, Kylie odkrywa, że jego paczka zabroniła im być razem. Popełniła błąd wybierając jego zamiast Dereka? A nie tylko ten romans ją niepokoi. Nawiedza ją dotknięty amnezją duch, przynosząc ze sobą przerażające ostrzeżenie: ktoś żyje i ktoś umiera. Kylie rozpoczyna wyścig, aby odkryć tajemnicę i chronić tych, których kocha i w końcu odkrywa prawdę o swoim nadnaturalnym pochodzeniu, które jest zupełnie inne – i bardziej zadziwiające – niż mogłaby sobie kiedykolwiek wyobrazić.”

Trzecia część serii Wodospady Cienia ukazuje kolejne sekrety i tajemnice głównej bohaterki, które wciąż zmieniają bieg fabuły, przypominając mi scenariusz naprawdę dobrego filmu rodem z Hollywood.  Z każdą kolejną częścią Kylie musi zmierzyć się z coraz poważniejszymi zadaniami i sprawami do wyjaśnienia. To dziewczyna, która naprawdę wzbudza sympatię i nie jest wcale wyidealizowana. Nie wiem czemu, ale pojawiające się duchy, które widzi Kylie, nadają tej książce całkiem innych barw. Z jednej strony powieść ta jest przepełniona humorem i ciekawymi postaciami, zaś z drugiej pojawia się śmierć, duchy i poważne tajemnice. Właśnie ten kontrast czyni tę książkę naprawdę niesamowitą oraz nietuzinkową i każdy powinien się z nią zapoznać by poznać losy dziewczyny, która ma specjalne moce i nie wie, jakim jest stworzeniem. Czytałem już wiele serii i muszę przyznać, że w niektórych występuje nielubiany przeze mnie syndrom tasiemca, który całkowicie psuje doszczętnie całą serię. Bałem się, że C.C. Hunter również rozciągnie akcję książki do granic możliwości, tak, że w pierwszej części Kylie zrobi sobie kanapkę, a w ostatniej dopiero ją zje. Ale jednak odetchnąłem z ulgą, bo w „Zabranej o zmierzchu” akcję można zajadać garściami i cały czas chce się więcej. Prawdziwa powódź tajemnic, które nurtują i ciekawią przez cały czas oraz wspaniali, niecodzienni i naprawdę realistyczni bohaterowie przyciągają do książki tak bardzo, że czasami odniosłem wrażenie, że tamten świat, stał się również częścią mojego świata. 

„Zabraną o zmierzchu” można porównać do pędzącego rollercoastera, który wciąż gna do przodu, skręca ostro i zapewnia ogromną dawkę adrenaliny w wyobraźni czytelnika. Niekiedy akcja toczy się wolno, zaś w niektórych chwilach przyspiesza do granic możliwości. Jedno jest pewne, trzecia część Wodospadów Cienia nie odbije się czkawką, a nawet bardziej zachęci czytelnika do kontynuowania przygody. Mówię tu o fantastycznym zakończeniu, które naprawdę hipnotyzuje i zastanawia czytelnika. Polecam!

Za możliwość zapoznania się z lekturą serdecznie dziękuję wydawnictwu Feeria.